کد مطلب:28556 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
2336.امام علی علیه السلام- در توصیف آن مرد نكوهیده و سپس در بیان فضایل خود-: بدانید كه بی گمان، پس از من مردی گشاده دهان و بزرگْ شكم بر شما چیره خواهد شد.آنچه بیابد، می خورد و آنچه را نیابد، می جوید. او را بكشید، و هرگز او را نمی كشید.بدانید كه او شما را به دشنام گوییِ من و دوری جُستن از من وا می دارد؛ امّا دشنام را، پس دشنام دهید كه برای من، مایه پاكی و برای شما موجب نجات است؛ و اما دوری جُستن از مرا، پس از من تبرّی مجویید كه من بر فطرت [ توحید ]زاده شدم و در ایمان و هجرت، [ بر دیگران ]پیشی گرفتم.[2]. 2337.امام علی علیه السلام- در نامه اش به معاویه-: سبحان اللَّه! چه سخت به هوس های بدعت آلود، گرفتاری و به سرگردانیِ پیروی شده، دچاری: با تباه ساختن حقیقت ها و كنار نهادن وثیقه هایی كه خواسته خداوند است و حجّت او در برابر بندگانش.[3]. 2338.امام علی علیه السلام: به خدا سوگند، معاویه دوست می دارد كه از [ بنی] هاشم، كسی نباشد كه در آتش بدمَد،[4] جز آن كه بمیرد تا نور خدا خاموش شود؛ «وَیَأْبَی اللَّهُ إِلآَّ أَن یُتِمَّ نُورَهُ و وَلَوْ كَرِهَ الْكَفِرُونَ؛[5] ولی خداوند نمی گذارد، تا نور خود را كامل كند، هرچند كافران را خوش نیاید».[6]. ر.ك: ج 6، ص 15، (نبرد تبلیغاتی).
2335.امام علی علیه السلام- در توصیف معاویه-: خداوندعز وجل برای او پیشتازی ای در دین و پیشینه ای درست در اسلام، قرار نداد. او آزاد شده فرزند آزاد شده است.او دسته ای از همین دسته هاست [ كه با اسلام مخالفت می ورزیدند]. او و پدرش همیشه دشمن خداوندعز وجل و پیامبرصلی الله علیه وآله و مسلمانان بودند تا این كه با كراهت به اسلام روی آوردند.[1].